Waarom de naam Odyssee?
In mijn jonge jaren was ik een stil, verlegen meisje. Mijn ouders namen echter de juiste beslissing door mij naar de Vrije School te sturen. Het onderwijs op de Vrije School staat voor bevordering van vrijheid en zelfontwikkeling. Hierbij wordt niet alleen het intellect gestimuleerd, maar ook de creatieve kant. Ik leerde hier wie ik was en de school moedigde mij aan buiten mijn comfortzone te treden. Zo kon ik een hoofdrol spelen in een toneelstuk van een hogere klas. Hierin kon ik mezelf presenteren op een veilige manier, waarbij ik me toch kon ontplooien. Op school heb ik ook veel geschilderd, wat een inspiratiebron was bij het ontwerpen van het logo van mijn bedrijf.
Op de Vrije school kreeg ik lessen over de Griekse mythologie, onder meer over de Odyssee van Homerus. Samen met de Ilias is dit één van de meest invloedrijke werken in de westerse literatuur.
Hieruit is de Odyssee mij het meest bijgebleven. Dit is het verhaal van de Griekse koning Odysseus, die na de Griekse overwinning in de Trojaanse Oorlog terugkeert naar huis, zijn eiland Ithaka. Tijdens deze tien jaar durende reis trotseert hij gevaren en uitdagingen om thuis te kunnen komen. Onderweg leert hij veel over het leven.
Odysseus staat bekend om zijn slimheid; de beroemde list met het Trojaanse paard is hier een goed voorbeeld van. Odysseus kwam daaruit naar voren als een heldhaftig en wijs figuur. Voor mij staat hij symbool voor de verhalen die we in ons dagelijks leven tegenkomen: uitdagingen, tegenslagen, omwegen, maar ook van avontuur en terugkeer. Odysseus is een inspiratiebron die mij helpt te leren omgaan met de lastige momenten in het leven.
De Griekse dichter Kavafis heeft een prachtig gedicht geschreven over de reis van de Griekse koning (tekst loopt door onder gedicht)
Ithaka
Als je de tocht aanvaardt naar Ithaka
wens dat de weg dan lang mag zijn,
vol avonturen, vol ervaringen.
De Kyklopen en de Laistrygonen,
de woedende Poseidon behoef je niet te vrezen,
hen zul je niet ontmoeten op je weg
wanneer je denken hoog blijft, en verfijnd
de emotie die je hart en lijf beroert.
De Kyklopen en de Laistrygonen,
de woedende Poseidon zul je niet treffen
wanneer je ze niet in eigen geest meedraagt,
wanneer je geest hun niet gestalte voor je geeft.Wens dat de weg dan lang mag zijn.
Dat er veel zomermorgens zullen komen
waarop je, met grote vreugde en genot
zult binnenvaren in onbekende havens,
pleisteren in Phoenicische handelssteden
om daar aantrekkelijke dingen aan te schaffen
van parelmoer, koraal, barnsteen en ebbehout,
ook opwindende geurstoffen van alle soorten,
opwindende geurstoffen zoveel je krijgen kunt;
dat je talrijke steden in Egypte aan zult doen
om veel, heel veel te leren van de wijzen.Houd Ithaka wel altijd in gedachten.
Daar aan te komen is je doel.
Maar overhaast je reis in geen geval.
’t Is beter dat die vele jaren duurt,
zodat je als oude man pas bij het eiland
het anker uitwerpt, rijk aan wat je onderweg verwierf,
zonder te hopen dat Ithaka je rijkdom schenken zal.
Ithaka gaf je de mooie reis.
Was het er niet, dan was je nooit vertrokken,
verder heeft het je niets te bieden meer.En vind je het er wat pover, Ithaka bedroog je niet.
Zo wijs geworden, met zoveel ervaring, zul je al
begrepen hebben wat Ithaka’s beduiden.K.P. Kavafis (1911)
Zonder dat ik het door had, leek mijn leven op dat van Odysseus en bouwde ik verder op de basis die ik op de Vrije School had geleerd.
Mijn zin van het leven is om mijn doelen te verwezenlijken door mijn talenten en mogelijkheden in te zetten, terwijl ik mezelf uitdaag om waardevolle verbindingen en relaties te creëren met de mensen om me heen.
Op de middelbare school kreeg ik een vriendin die het tegenovergestelde was van mij: sociaal en uitbundig. Door haar verbeterde ik mijn sociale vaardigheden en werd ik veel spontaner. Ook raakte ik gefascineerd door andere landen en besloot al vroeg dat ik wilde reizen. Toen ik op mijn 18e mijn havodiploma had gehaald, was het voor mijn omgeving vanzelfsprekend dat ik verder zou studeren, maar ik wilde reizen en een ander pad bewandelen.
Mijn ouders gaven me de vrijheid om te kiezen waar ik gelukkig van zou worden. Op 19-jarige leeftijd maakte ik mijn eerste solo reis naar India, wat het begin was van een reeks prachtige avonturen. Tijdens deze reizen leerde ik op eigen benen te staan, avontuurlijk te zijn, om te gaan met andere culturen, ieder met hun eigen normen en waarden. Dit was mijn reis van een stil en verlegen meisje tot een zelfstandige, initiatiefrijke, spontane maar vooral avontuurlijke vrouw.
Het verhaal van Odysseus heeft me geleerd dat de reis tot nu toe, die mij heeft gemaakt tot wie ik nu ben, nog niet is afgelopen!
Ga je mee samen op reis om jouw persoonlijke zin van het leven te zoeken?
